 |
| Bron |
Ik ben een echte huilebalk. Ik kan om alles huilen, de kleinste dingen. Van tv-series of films, tot het stoten van mijn teen, tot het niet lukken van iets. En een week in de maand is dit alles nog veel erger. Hoe dat komt? Geen flauw idee. Ik weet wel dat als ik weer eens moest huilen om iets onzinnigs mijn moeder dan zei dat dat toch niet iets was om te huilen. Klopt inderdaad, maar ik kan er toch niets aan doen. De tranen die komen, of ik het nou wil of niet. Ik vind het vaak wel vervelend, soms ook een soort beschamend dat snelle gejank. Maar wat doe je eraan?
Huilen van pijn, van verdriet, van geluk. Ik doe het allemaal. Maar ik ben geen zielig geval hoor, lachen kan ik ook heel goed. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
I hear you. Ik jank ook verdomde snel, maar ja dat ben ik. Moet je het dan inhouden omdat het voor anderen genant of storend is? ;)
BeantwoordenVerwijderenLekker doorjanken en niet vergeten minstens een keer keihard te lachen op een dag. Dan komt het goed!