Your parents

23 en een half jaar geleden werd ik geboren in Dordrecht. Mijn ouders woonden toen samen in Zwijndrecht, Zwijndrecht had toentertijd nog geen ziekenhuis, en waren net een jaar getrouwd. Kort na mijn geboorte verhuisden we naar Rotterdam, in een flat. Mijn ouders wonen daar nog steeds, maar ik ben sinds een jaar het huis uit.

Mijn moeder is één van acht kinderen. Dat was in die tijd blijkbaar normaal. Ze heeft vijf zussen en twee broers. Ik weet nog dat we vroeger zo'n knusse familie waren, met kerst met zijn alle bij elkaar. Oma, opa, tantes, ooms, neefjes, nichtjes. Geweldig vond ik dat. Maar na verloop van tijd valt dat een beetje weg. In 1997 is mijn opa overleden, en in 2010 mijn oma. En ik denk dat de ouders vaak de grootste reden zijn dat de familie bij elkaar blijft. Mijn vader is echter één van twee kinderen. Dat was toch echt in dezelfde tijd, dus zo normaal was het dan misschien niet? Hoe vervelend en jammer ook, met de familie van mijn vaders kant hebben we niet zo'n sterke band. We zien elkaar met verjaardagen. Nou moet ik zeggen dat het wel twee compleet verschillende families zijn en zo zijn mijn ouders ook vrij verschillend.

Er wordt altijd gezegd dat ik het meeste op mijn vader lijk. Mijn vader is de meest handige man die ik ken. In ons huis heeft hij alles verbouwd! Keuken, badkamer, toilet, alles heeft mijn vader geplaatst. Maar ook mijn vaders vader heeft ons goed geholpen. Mijn vader is een handige en goede klusser, dat heeft hij vast van zijn vader geërfd. In dat opzicht lijk ik absoluut niet op mijn vader, ik ben alles behalve handig. Toch lijk ik op mijn vader. Dat uitleggen is een beetje moeilijk. Maar ik lijk ook op mijn moeder, mijn vriend herinnert me daar soms aan. Mijn moeder is een regeltante, dat ben ik ook wel soms. Het "we zien wel" kan ik me soms heel erg aan irriteren, vaak wil ik van te voren afspraken maken, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Nu is mijn moeder een perfectionist en ik zou graag willen zeggen dat ik dat ook ben, in sommige dingen misschien wel, maar het huishouden bijvoorbeeld niet. Mijn moeder kan zich vreselijk ergeren aan rommel, ik weet niet zo goed waarom, maar het is zo. Ik heb daarentegen helemaal niets van. Ik ben vaak een vreselijke luilak wat huishouden betreft. Ik heb daar allemaal geen zin in. Dat betekent niet dat ons huis een varkensstal is, ik doe het wel, maar niet zo fanatiek als mijn mamalief.

Ik ben de oudste, ik heb nog een zusje van drie jaar jonger, en zeer beschermend opgevoed. Onze basisschool stond naast ons huis, het was letterlijk één straat oversteken, maar heel lang mocht ik niet alleen naar school. Op de middelbare school werd ik jaren voor toetsen overhoord. Als ik weg wilde, met vriendinnen, of later met mijn vriend, vroeg ik dat altijd. Dat heb ik tot mijn twintigste nog gedaan volgens mij. Normaal was dat voor mij. Daar botste het wel eens met mijn lieve man en mijn schoonmama. Hij is namelijk erg vrij opgevoed. Maar je leert elkaar accepteren.

Mijn ouders hebben altijd het beste met me voor gehad en nog steeds en gaan door het vuur voor mij. Ze doen alles voor me en ik zou ze voor geen seconde willen missen.