Afgelopen maandag, nadat ik weer voor het eerst na de vakantie had gewerkt, heb ik Becca uitgelaten. Becca is de hond van mijn schoonmoeder, ze is een lieve, oude, soms wat stomme en Oost-Indisch dove hond. Ze is part of the family en ik besefte me laatst dat mocht ze er ooit niet meer zijn, ik haar toch wel zal missen. Zelf heb ik nooit huisdieren gehad, behalve vissen. Niet dat ik het vreselijk vond dat ik geen hond of kat mocht, maar ik had het niet. Moeders is namelijk heel erg allergisch, dus dan wordt het lastig. Gek dat je je aan een beest zo kan hechten.
Nadat ik Becca had uitgelaten liep ik naar huis. Ik besloot nog even naar de Action en de Big Bazar te gaan en naar de HEMA voor een nieuwe agenda. Prulleria noemt mijn vriend dat. Na 50 meter bedacht ik me om even op een bankje te gaan zitten, genieten van de zon en de kleine kinderen die op het schoolplein speelden. Eigenlijk is dat een smoes om te zeggen dat ik moe ben, maar dat zeggen we niet. Ik plofte naast de school neer en er kwam een klein meisje naar me toe. Ze was niet aan het spelen op het schoolplein, maar ze kwam met haar mooie roze fiets en een grote doos op me af gelopen. Donkerbruin haar, grote mooie ogen. Of dat ik ook op iemand aan het wachten was? Zij wel, dit was de eerste groep op het schoolplein, dan kwamen er nog twee en dan kon zij. Want ze wilde zand in haar doos doen en ik gok dat ze dat zand uit de zandbak moest gaan halen.
Ze was vier jaar en heette Naomi huppeldepup. Ze was bij haar opa en oma, haar oma sloeg ons vanaf de tweede verdieping van het balkon gade, omdat haar moeder aan het werk was. Ze vertelde me haar hele levensverhaal en vroeg naar de mijne. Wat ik allemaal in mijn tas had, of ze mocht kijken, waar ik woonde, wat ik dan hier deed? Toen ik wilde gaan vroeg ze me met grote puppyogen of ik niet nog even wilde blijven zitten, we hadden de grootste lol. We speelden nog "ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is...". Ik denk dat ik daar zeker een uur met Naomi heb gezeten. Het voelde alsof ik haar al jaren kende en gewoon haar oppas was.
Zoiets maak je toch niet zomaar mee? Ik vond het in ieder geval erg bijzonder en heb er erg van genoten. Ik houd van kinderen. Ik bedacht me zelfs om mijn oppas-profiel van jaren jaren oud te updaten, maar ik heb daar geen tijd voor. Misschien moet ik daar tijd voor maken? Doen wat je leuk vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten