Something you regret

Bron

Vroeger, en dan bedoel ik toen ik tussen de 14 en 18 jaar jong was en nog geen zorgen kende, was ik best slank. Niet über mager, ik had wel wat vet en een buikje, maar dik was ik niet. Aan het eind van mijn middelbare school carrière was ik al bezig met afvallen, een paar kilootjes maar. Dit werkte echter niet zo best, in de pauzes stond er een snackbus voor de deur en in tussenuren was een bezoekje aan de C1000 niet vreemd. Maar goed, die 2 kilo waren niet echt boeiend.

Toen ging ik studeren. Ik reisde iedere dag af naar Utrecht met de trein voor mijn studie Taal- en Cultuurstudies. De studie was best aardig, maar ik miste het school-gevoel. Vriendinnen, kletsen, pauzes.Ik ging naar Utrecht voor een college en dan weer naar huis. TCS is een brede studie waar je je eigen vakken kiest. Zo had ik 9 weken leuk contact met een paar studiegenoten en de volgende periode weer een paar anderen. Ik miste het sociale contact heel erg, voelde me alleen. Nu had ik natuurlijk op kamers kunnen gaan, maar dat wilde ik niet. Ik ben geen studentenvereniging-type. Op een gegeven moment ben ik gaan eten. Elke dag op Utrecht Centraal, wat begon met af een toe een lekker broodje eindigde in bijna dagelijks wat lekkers, variërend van een broodje, tot een frietje tot een pizzapunt. Ook de triple chocolat koekjes van de AH2go waren favoriet. Eigenlijk wel erg beschamend als ik dat zo schrijf.

Ik ging 'afvallen'. Ondanks dat ik me niet lekker voelde in mijn lijf en echt weer slanker wilde zijn, deed ik het niet. Ik kan zeggen dat ik de discipline niet had. Maar het meer te maken met geen zin hebben om mijn best te doen. En zoals ze zeggen van uitstel komt afstel. Dit is zo waar! Nu 4 jaar later, ik eindelijk met een studie bezig ben die ik leuk vind en me echt goed voel, moet het er dan toch maar eens van komen. Om me beter te voelen, om me meer op mijn gemak te voelen, voor mijn zelfverzekerdheid. En daarbij word ik ouder, studeer ik volgend jaar af en moet dan op banenjacht en denken we misschien in de toekomst aan kinderen. Dus loop ik nu een paar maanden bij de diëtiste, zoals de meeste van mijn trouwe lezers wel weten. Het is moeilijk. Maar het lukt me aardig. Stapje bij beetje kom ik dichterbij. Ik hoop volgend jaar zomer dan toch wel zo'n 15 a 20 kilo kwijt te zijn.

Afvallen is vreselijk, ik houd te veel van eten en vooral snoepen. Ik heb nu zo'n spijt dat ik het toentertijd zover heb laten komen. Dat ik ben begonnen te eten. Maar met wat als... schieten we niets op. Gewoon doen.